🌑 Różyczka Zdjęcia U Dzieci

Pośród chorób dziecięcych różyczka jest jedną z mniej groźnych infekcji wirusowych. Mogą zarazić się nią bardzo łatwo zarówno dzieci, jak i dorośli. Wystarczy kontakt z kaszlącym chorym. Po 10 do 21 dniach okresu inkubacji pojawiają się objawy przeziębienia z uczuciem bolesności za uszami i w okolicy karku. Typowa dla różyczki jest wysypka zaczynająca się za uszami. Są to drobne, płaskie różowo-czerwone plamki, które szybko rozprzestrzeniają się na twarz i szyję. Po kilku dniach wysypka pojawia się także na tułowiu. Gdy zniknie z twarzy pojawia się zazwyczaj na nogach i rękach. Do charakterystycznych objawów różyczki zalicza się również powiększone węzły szyjne i węzły za uszami. Gorączka raczej nie występuje, a jeśli pojawia się, to na początku choroby i nie jest wysoka. Co jest przyczyną różyczki? Choroba ta jest wywoływana przez wirus różyczki. Jest bardzo zakaźna i łatwo przenosi się drogą kropelkową. Oznacza to, że nie jest potrzebny bezpośredni kontakt z chorą osobą. Do zakażenia może dojść nawet z odległości jednego metra. Osoba chora może zarażać przez ponad trzy tygodnie – od momentu na krótko przed wystąpieniem pierwszych objawów, aż do siedmiu dni po ich ustąpieniu. Objawy różyczki u dzieci – Drobna lub średniej wielkości wysypka, rozpoczynająca się za uszami. Rozprzestrzenia się szybko na twarz, szyję, tułów, ramiona i nogi – Wysypka jest jaśniejsza niż przy śwince oraz rzadsza i mniej rozprzestrzeniona niż przy szkarlatynie – Bolesne powiększenie węzłów chłonnych Jak leczy się różyczkę? Leczenie różyczki u dzieci nie jest konieczne, ponieważ jest to niegroźna choroba zakaźna, która prawie nigdy nie powoduje powikłań. Po przebyciu jej wytwarza się u człowieka trwała odporność. Szczepienie, które można wykonywać od 15 miesiąca życia, ma za zadanie ochronić dziewczynki przed zakażeniem w przyszłej ciąży. Powtarza się je, gdy dzieci mają 10-12 lat. Co można zrobić samemu? Podczas choroby, a także przez tydzień po jej ustąpieniu dzieci powinny pozostawać w domu. Leżenie w łóżku nie jest konieczne. Zarażenie innych dzieci jest tutaj mniej groźne (przebycie choroby uodparnia na cale życie) niż kontakt chorego dziecka z osobą ciężarną. Ostrożnie w ciąży! Zarażenia różyczką należy obawiać się w ciąży. Przyszła matka, która dotychczas nie przechodziła różyczki, a zaraziła się nią podczas ciąży, może wcale nie zauważyć objawów choroby. Największe zagrożenie występuje w pierwszych trzech miesiącach. Może dojść do poronienia lub ciężkiego uszkodzenia płodu. Najczęściej występują wady serca, niedosłuch, zaćma i ciężkie uszkodzenie mózgu. Kiedy należy zgłosić się do lekarza? Wizyta u lekarza jest potrzebna tylko po to, aby ustalić z jaką chorobą mamy do czynienia. Jak postąpi lekarz? Na ogół lekarz może rozpoznać różyczkę na podstawie rodzaju wysypki i typowego przebiegu. Dalsza diagnostyka jest wtedy niepotrzebna. Przy jakichkolwiek wątpliwościach istnieje możliwość ustalenia rozpoznania na podstawie badania krwi. Różyczka – przebieg choroby Najczęściej choroba jest mało dokuczliwa. Jeżeli przebieg jest cięższy, dziecko musi spędzić kilka dni w łóżku. Inaczej problem wygląda u nienarodzonych dzieci. W tym wypadku jest to choroba zagrażająca życiu i nierzadko pozostawia trwałe kalectwo. Przede wszystkim dotyczy to uszu, oczu, mózgu i serca. Czy różyczka jest niebezpieczna? Zarówno u dzieci, jak i dorosłych różyczka jest łagodną chorobą zakaźną. Zdarza się, że choroba nie jest rozpoznawana, ponieważ może przebiegać bezobjawowo. Natomiast u kobiet ciężarnych różyczka jest chorobą zagrażającą życiu dziecka. Do zakażenia może dojść jednak tylko wtedy, gdy matka nie posiada trwałej odporności. Choroba prawie zawsze pozostawia u dzieci istotne i nieodwracalne szkody. Ważne Każda kobieta, która chciałaby mieć dziecko, powinna ustalić z lekarzem, czy chorowała już na różyczkę. Jeżeli nie, należy przed ciążą przeprowadzić szczepienie. W ten sposób prostymi środkami można zapobiec ciężkiej infekcji u płodu.

Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Różyczka jest ostrą chorobą wirusową, objawiającą się małą plamisto-grudkową wysypką, uogólnioną limfadenopatią, łagodną gorączką. Możliwe uszkodzenie płodu u kobiet w ciąży. Kod Różyczka z powikłaniami neurologicznymi (zapalenie opon różyczkowych, zapalenie opon mózgowych, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych).806,8 różyczki z innymi powikłaniami (zapalenie stawów, zapalenie płuc).806,9 różyczki bez powikłań. Epidemiologia różyczki Różyczka jest powszechną infekcją. Zachorowalność ma okresowe wzrosty co 3-5 lat i wahania sezonowe. Najwyższą częstość występowania obserwuje się w zimnych porach roku. W grupach przedszkolnych dla dzieci, a nawet wśród dorosłych (koszary dla nowych rekrutów) możliwe są epidemie różyczki. Podatność jest wysoka, ale mniejsza niż odra. Różyczkę dotykają osoby w każdym wieku, ale częściej dzieci w wieku od 1 roku do 7 lat. Dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy rzadko zachorują z powodu obecności odporności przez łożysko, ale jeśli matka nie ma różyczki, może zachorować w każdym wieku. Źródłem zakażenia jest pacjent, który jest niebezpieczny nie tylko w okresie wyraźnych objawów klinicznych różyczki, ale także w okresie inkubacji i okresie rekonwalescencji. Pod względem epidemiologicznym zdrowi nosiciele wirusa są również niebezpieczni. Izolacja wirusa z nosogardzieli rozpoczyna się 7-10 dni przed wystąpieniem wysypki i trwa 2-3 tygodnie po wystąpieniu wysypki. U dzieci z wrodzoną różyczką wirus może być wydzielany w ciągu 1,5-2 lat po urodzeniu. Zakażenie występuje w powietrzu zawieszonym w kroplach. Po przeniesionej chorobie pozostaje uporczywa odporność. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9], [10], [11], [12] Co powoduje różyczkę? Wirus różyczki należy do rodzaju Rubivirus z rodziny Togaviridae. Cząstki wirusa o średnicy 60-70 nm zawierają RNA. Istnieje jeden antygenowy typ wirusa. Patogeneza różyczki Wirus jest przenoszony przez unoszące się w powietrzu kropelki. Wnikając w ciało przez błony śluzowe górnych dróg oddechowych, wirus mnoży się głównie w węzłach chłonnych, skąd przedostaje się do krwiobiegu w okresie inkubacji (1 tydzień po zakażeniu). Po 2 tygodniach pojawia się wysypka. 7-9 dni przed wystąpieniem wysypki, wirus można znaleźć w wydzielinie nosogardzieli i we krwi, z pojawieniem się wysypki w moczu i kale. Po upływie 1 tygodnia od pojawienia się wysypki wirus znika z krwi. Objawy różyczki Okres inkubacji różyczki wynosi 15-24 dni, najczęściej choroba zaczyna się 16-18 dni po kontakcie. Pierwszym objawem różyczki jest wysypka, ponieważ inne objawy różyczki są zwykle łagodne. Ogólny stan dziecka nie ulega istotnemu wpływowi. Temperatura ciała rzadko wzrasta do 38 ° C, zwykle pozostaje pod wpływem podrażnienia (37,3-37,5 ° C), często nie zwiększa się w czasie trwania choroby. Zauważają, że letarg, złe samopoczucie, starsze dzieci i dorośli czasami skarżą się na takie objawy różyczki jak: ból głowy, mięśni i stawów. Wysypka pojawia się najpierw na twarzy, a następnie rozprzestrzenia się po całym ciele przez kilka godzin, głównie zlokalizowanych na prostownikach kończyn wokół stawów, na plecach i na pośladkach. Wysypka jest nierówna, czasami grudkowa, różowa, pojawia się na niezmienionej skórze. Czerwonawa wysypka jest znacznie mniejsza niż wysypka na odrę, bez tendencji do łączenia oddzielnych elementów. Tylko u niektórych pacjentów odnotowano większe elementy wysypki, ale w tych przypadkach wysypka różni się od odry tym, że poszczególne elementy wysypki są w przybliżeniu takie same i mają okrągły lub owalny kształt. Wysypka z różyczką zwykle nie ma wpływu. Wysypka trwa 2-3 dni, znika, nie pozostawia pigmentacji, nie ma również peelingu. Podczas wysypki pojawiają się jednocześnie nieodwracalne zjawiska w górnym odcinku dróg oddechowych w postaci małego kataru i kaszlu, a także zapalenie spojówek. W gardle może pojawić się nieznaczne przekrwienie i obluzowanie migdałków, przysłonięte błonami śluzowymi podniebienia miękkiego i policzków. Jest mały, z pinheadem lub nieco większymi jasnoróżowymi plamkami. Enanthem na błonie śluzowej jamy ustnej pojawia się tak samo jak zjawisko nieżytu, przed wysypką. Nie ma objawów Filatova-Koplika. Patognomoniczne objawy różyczki to wzrost obwodowych węzłów chłonnych, zwłaszcza potylicznych i tylnych. Węzły chłonne są powiększone do rozmiarów dużego grochu lub fasoli, soczyste, czasem wrażliwe na palpację. Powiększenie węzłów chłonnych pojawia się przed wysypką i utrzymuje się przez jakiś czas po zniknięciu wysypki. W krwi obwodowej, leukopenii, względnej limfocytozie i pojawieniu się komórek plazmatycznych (do 10-30%), czasami zwiększa się liczba monocytów. Często objawy różyczki są nieobecne, przepływ jest usuwany, a nawet bezobjawowy. Różyczka jest cięższa u dorosłych. Mają wysoką temperaturę ciała, silne bóle głowy, bóle mięśni, wzrost węzłów chłonnych bardziej niż u dzieci. Co Cię dręczy? Rozpoznanie różyczki Rozpoznanie różyczki opiera się na charakterystycznej wysypce, która pojawia się prawie jednocześnie na całej powierzchni skóry, łagodnych nieżytowych objawach i wzroście obwodowych węzłów chłonnych. Zmiany we krwi (leukopenia, limfocytoza i pojawienie się komórek plazmatycznych) w dużym stopniu potwierdzają rozpoznanie różyczki. Duże znaczenie mają dane epidemiologiczne. Istotne znaczenie mają przeciwciała IgM i IgG przeciwko wirusowi różyczki we krwi lub wzrost miana przeciwciał w RPHA Różnicowa diagnoza różyczki prowadzona jest przede wszystkim za pomocą odry, exanthemów enterowirusowych i wysypki wywoływanej przez leki. [13], [14], [15], [16], [17], [18], [19], [20], [21], [22] Co trzeba zbadać? Jakie testy są potrzebne? Leczenie różyczki Pacjenci z różyczką zalecają odpoczynek w łóżku podczas wysypki. Różyczka nie jest leczona lekami. Zapobieganie różyczce Pacjentka z różyczką izoluje się w domu przez 5 dni od czasu wysypki. Dezynfekcja nie jest przeprowadzana. Dzieci, które miały styczność z chorą różyczką, nie są rozdzielone. U kobiet w ciąży, które nie miały różyczki i które miały kontakt z pacjentem w pierwszych miesiącach ciąży, należy poruszyć kwestię aborcji. Szczepienie przeciwko różyczce Szczepienia przeciw różyczce reguluje krajowy kalendarz szczepień zapobiegawczych. Różyczkę u dzieci zapobiega się za pomocą zarówno monovaccine (rudivax), jak i złożonych preparatów - inokulacja przeciwko odrze, śwince i różyczce (Prioriks, MMR II). Pierwsza dawka jest podawana w wieku 12-15 miesięcy, a druga (revakcinating) w wieku 6 lat. Ponadto zaleca się szczepienie kobiet w wieku rozrodczym, które nie chorują na różyczkę. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

Odra: objawy i fazy choroby Odra – objawy: choroba przebiega w czterech etapach. Na każdym z nich występują inne objawy świadczące o zakażeniu wirusem wywołującym odrę. Wirus wywołujący odrę przenosi się drogą kropelkową. Chorobą można zarazić się przez kontakt z osobą zakażoną lub chorą. Po wniknięciu do organizmu wirus namnaża się i dopiero po pewnym czasie pojawiają się objawy odry. Chory zakaża innych w okresie 3-5 dni przed wystąpieniem wysypki i przez 3 dni po jej pojawieniu się. Odra – objawy i etapy choroby Pierwszy etap choroby to okres wylęgania się odry. Trwa on 9-14 dni. W tym czasie zwykle choremu nic nie dolega. U niektórych na tym etapie mogą pojawić się pierwsze objawy odry, ale są niespecyficzne – złe ogólne samopoczucie i osłabienie – nie wskazują jednoznacznie, że atakuje właśnie odra . Drugi etap choroby to faza nieżytowa . Na tym etapie pojawiają się już wyraźne objawy odry: niezbyt wysoka gorączka, nieżyt nosa (katar), zapalenie spojówek , niewielki obrzęk powiek, światłowstręt , zapalenie gardła i krtani, suchy, uciążliwy kaszel . W drugiej połowie okresu nieżytowego na śluzówce jamy ustnej, na wewnętrznej stronie policzków pojawiają się tzw. plamki Koplika , czyli białe punkty z czerwonymi obwódkami. Trzeci etap odry nazywany jest okresem wysypkowym . Jednak wysypka to nie jedyny objaw choroby na tym jej etapie. Zalicza się do nich: wysoką gorączkę (nawet do 40 stopni), pogorszenie ogólnego samopoczucia, senność , apatię, czasami występującą duszność, wysypkę . Odra: objawy skórne Wysypka towarzysząca odrze najpierw pojawia się na twarzy i za uszami. Następnie schodzi niżej: na szyję, klatkę piersiową, plecy, a w końcu na cały tułów i kończyny. Początkowo pojawiają się ciemnoróżowe, niewielkie, rozrzucone plamki . W ciągu doby znacznie ich przybywa i stają się wyraźnie grudkowate. Następnie powiększają się, a różowy kolor zaczyna obejmować coraz większą powierzchnię skóry, gdyż plamki...

różyczka zdjęcia u dzieci